Thursday, March 19, 2009

Thoughts

Sakit parin ng ulo ko, I've written 2 poems today and one pending kalokohan(essay). Eto madalas ko gawin when ever I wanted to forget about things, when I wanted to ignore the usual things I do, when I don't want to be affected by those pollutants surrounding me, but then again, I end up having a bad headache and being frustrated than ever. Writing has been a therapy for me, nakakalimutan ko ung oras when ever I'm writing. Kung ano ano pumapasok sa utak ko, I can pretend, nang walang naapektohang ibang tao, wala kailangan itago becuase I'm writing it, walang kailangan intindihin dahil ako ang nagsusulat, its like tapping my fingers while listening to my favorite music, ganon siya ka simple, minsan reflexes na lang at ganon ako kakomportable. Pero bakit nga ba ko nagsusulat? Bakit ko ba pinapaskit ang ulo ko kakaisip ng mga salita para lang magkatugma tugma nga ito? Bakit kailangan ko kalakalin mga hidden emotions, thoughts, opinions etc. ko?

Hhhmmmm wala lang, para sakin self expression, gusto ko may evidence lahat ng nangyayari sakin, tapos pagbinalikan ko tatawanan ko na lang, diba nakakaaliw ung ganon feeling. Ung tipong nasasabi mo lahat ng mga nasa utak mo ng walang iniintidi. Minsan kase feeling ko infomation overload na ko eh hahaha. Hindi naman kase ko atribida, most of the time I keep mum if ever I'm not being ask. kahit na kung ano ano nang opinyon pumapasok sa utak ko.
I'll quote this

And by the way, everything in life is writable about if you have the
outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy
to creativity is self-doubt. ~Sylvia Plath

And yes, I have guts coz I mostly write about my life, mine alone and no one can't take that away. Self-doubt sometimes is inevitable but for me writing is aswell a devotion, a passion and an instinct.

No comments:

Post a Comment