Thursday, January 28, 2010

Tsuyses

Pinipili mo ang lahat ng bagay na nangyayari at ginagawa mo.
Pinili mong bumangaon sa umaga pagpapasok ka sa opisina o humiga muli para matulog pa kaya nagmamadali kang lumayas papasok para lang maipit sa buhol buhol na traffic sa daan.
Pinili mong maglakad kesa sumakay sa tricycle para lang maputikan ang bago mo sapatos, nakatipid ka nga sira naman sapatos mo pagod ka pa.
Pinili mo rin na maginom kasama ang barkada buong magdamag kesa magreview para sa klase mo kinabukasan, badtrip na hangover, wala ka pa masagot sa exam.
Pinili mong magpuyat araw araw kakaayos ng farm mo, kakafight sa mga kamafia mo at kakaluto sa cafeworld mo sa facebook kesa matulog kaya inaantok ka sa trabaho.
Pinili mong manood ng tagalong action movie para malaman mo na sa huli parin dadating ang mga pulis sa isang bakanteng pabrika o bodega para makitang tapos na ang laban at nasagip na ang seksing babae ng bida sa pelikula.
Pinili mong sumakay sa FX para lang makita sa unahan ang ex mo kasama ang syota niyang mukhang bakla. Bubulong bulong ka pa at magtetext sa barkada para ipamalita ang kabiteran mo dahil sa nakikita.
Pinili mong suwayin ang mga magulang mo at maging palaboy na lang sa lansangan.
Pinili mong malulong sa sugal, babae, alak at droga para saan? Para masira ang buhay at kinabukasan mo?
Pinili mong magpakamartir, loser at tanga kahit pwede ka naman bumitiw at magmove on na, 6 year na kayong hiwalay teh tama na ilusyon.
Pinili mong maghintay sa wala, umaasang babalik siya at matatagpo kayong muli.
Pinili mong gawin ang gusto mo kahit alam mong mali ito.

Pinipili natin lahat ng desisyon natin sa buhay, hindi totoong no choice, dahilan lang yan. Marami mga desisyon ang nakasalalay sayo. Maraming magiging sapantaha ang ibang nakakakita sa mga desisyon mo pero nasa iyo kung paano mo ipapakita na hindi ka katulad ng iniiisip nila. Ang mahirap lang eh ang mapatunayan mong tama nga sila at di ka naiiba sa taong inaasahan nila.

Wednesday, January 27, 2010

Behind

A prisoner of anger and hatred
Misunderstood by people he met
Alone in life and never been wanted
Bitterness of life he won’t forget

The pain of being left behind
In this cruel world, full of lies
Has been suffering for being blind
From the truth, all through this life

A cry of someone about to die
No drop of tear fall from her eyes
It's only seen on her weary smile
A wounded soul in agony hides



-written Jan 27, 2010

Tuesday, January 26, 2010

Choices

Choices… consists of the mental process of thinking involved with the process of judging the merits of multiple options and selecting one of them for action. Care in selecting, judgment or skill in distinguishing what is to be preferred and in giving a preference. Oh what the heck it’s simply deciding whether to get up in the morning or go back to sleep, or selecting a given route for a journey.
Something struck me, after the words “It’s about choices” came out of my mouth earlier in the office. It made me think of things, a lot of things. It started about this conversation with my officemates. There are decisions I make that made me who I am now, I wouldn’t lie, I regret some of which. But what can I do, I can no longer turn back time to change what had happened.
On the other hand, why are there people who don’t know how to use that little organ inside that hard cage at the upper most of their body? It’s frustrating to learn that a lot of words said are wasted, are just promises coming from a desperate stranger who wanted attention. Yes, I’m guilty on judging a person that she/he can’t do it, she’ll/he’ll just make it harder for us, she/he will be pain in the ass for all of us.
She/he said she’ll/he’ll prove us wrong, that this is what she/he really wants. But I’m sorry on what you’re showing us now. You’re just proving that I’m right. It’s a matter of choice my dear, in this world you’re in now, options are just inserts, decisions are vital and choosing are crucial.

Monday, January 25, 2010

Goin' Back

Darn I don't have a life. Since I started to work in Marikina super busy na ko. Pero super lumolobo rin ako ngayon. Sabi nila stress daw nakakapayat, hindi naman ah. Tsk tsk tsk. Hay, wala na ko ibang buhay kundi itong trabaho kong wiretapping, kung dating 9hours lang ako lagi sa opisina at nakatutok sa AVAYA(telephono sa callcenter) ng 5:59AM araw araw para makauwi agad sa bahay noon, ngayon kahit gustuhin ko gawin un hindi ko magawa, ang dami ko kailangan tapusin. Bakit ko nga ba inusto ko ang trabaho ko ngayon na masmalaki pa ata sweldo ko nung ahente pa lang ako kesa sa dinami dami ng report na ginagawa ko ngayon nabawasan pa sinasahod ko, 'nak ng tokwa anu ba kase pumasok sa kukute ko.
Apat na buwan na ko dito sa ginagawa ko, 40 kilo na rin ata nadadagdag sa bigat ko, bwisit akala ko pa naman papayat ako. Kung ano ano na rin mga sakit naramdaman ko, epekto ng paglipat ko ng opisina. Dati Medium lang size ng shirt ko bakit ngayon masikip na ang Large, hindi naman na ko nagkakakain sa opisina, kulang pa ko sa tulog bakit ganon. Sa stress naman ay marami ako ngayon pwede ko na nga pagkakitaan kase hindi ako nauubusan ng supply araw araw.
Sa opisina hindi ko masyado naiinda frustration ko sa pagpapayat, pano ba naman sa "cube" namin ako ata pinakamaliit hahaha.. pwera kay Joax na sobrang payat hindi na ako nainsecure dun. Pero pagdating sa bahay, nak ng tokwa pagbukas pa lang ng TV lahat ng payat nakikita ko dagdagan pag nachecheck ko ung mga picture ko dati susme bakit ganon Bro ibalik mo lang ung dati ok na ko eh.. wala na ko hihilingin pa.
Then the other day may naalala ko, napaisip at biglang nanlumo. Bakit nga ba parang left out ako ngayon, wala na ko alam sa nangyayari. Pagtinanong ako about sa mga kaibigan ko kahit bagsak ako pero pag tinanong mo ko sa latest standing ng NCO Site Marikina versus other vendor regarding CRI, sows sisiw yan gawan pa kita ng power point presentation na may excel summary pa. Lol. May nagtext din pero blanko, unknown number pero parang pamilyar, kaso hindi ko na confirm walang may alam ng number na un kaya sige idedma na lang. Pero parang pinaalala nito ung mundong dinededma ko. Bakit nga ko ba isinantabi un, ang sinasabi at lagi ko dahilan eh "BUSY AKO", well in a way totoo un, pero kung iisipin dati nama busy rin ako pero hindi ko naman sinubukan kalimutan un, bakit nga ba?
I felt left out, hindi kaya ako lang nagaaisolate sa sarili ko? What I don't know won't hurt me, if I didn't asked i won't know and won't get hurt. If I'm not interested, I should have not cared or asked anything about the person, para hindi na ko nanghinayang o nagiisip man lang ngayon, hayz life.
Apat na buwan pa lang ako pero ang dami dami ko na ginagawa, madami na ko nakakalimutan, naiisang tabi at pinaghihinayangan. Hay if only every sentence I experience ends with period I wouldn't have this what if maybe thoughts running in my head.

Thursday, January 21, 2010

Update lol

Gosh ang tagal ko na pala hindi napagkaabalahan ang blog ko.. September pa ung last ko post..
Dami na bago hindi ko pa na update.. pero wala ko maisip na isulat..
Medyo busy kase sa kakapakinig sa usapan ng ibang tao kaya ganon hehe..
pero ill post na lang mga ilan ko nasulat instead.. saka na ko magkukwento ng bonggang bongga.. lol..
Kaya balik muna tayo sa Haiku, nagawa ko habang nagtetraining kame, juice ko last year pa ito hehehe.. sa sobarang kabagutan yan na lang pinagkaabalahan ko. Pagpasensiyahan ninyo na ulit at pagtiyagaan ninyo na lang..

Haiku Part III

Let go of the past
For today don't worry much
Surely it'll be a blast

***
You hold too much grudge
Thinking that they judge you much
How long will it last?

***
The pain in goodbyes
Each person will try to hide
Though broken inside


Eto naman first poems na nasulat ko for 2010.
January 04, 2010 to be specific.

Haiku Part IV

For the longest time
I have longed for your presence
Life from your absence

***
I thought I lost you
And never have realized
How much I've missed you

***
Locked in this darkness
Searching the light for ages
The key, happiness

***
To begin an end
Will have to take one's courage
Face what lies ahead