Thoughts - Ako Mismo

Ang tagal ko rin pinagpalanuhan kung paano makakuha ng ako mismo dog tag. kaya ito mismo lumapit sakin hahaha. Every other friday may bazaar sa office namin and this week ang theme ng bazaar ay "I CARE". Kaya lahat ng nagtinda sa eh puro may purpose ang pagdadalan ng money, at kasama dun ang Ako Mismo Campaign. Nakabilirin ako ng Premium Dogtag sawakas may kasama pa siya ngayon na rubber something hindi ko kase alam kung ano tawag hahaha.

One officemate commented "Bigla sulputan yang mga filipinism theme no? Samantalang dati dinedema lang natin ung Pidro shirt na halos nagsimula niyan."
Come to think of it my point siya, bakit parang lately lang tayo nagkaconcern sa bansa natin, ang paging proud na pinoy. Ako, ninais ko rin naman makapunta sa ibang bansa, ung tipong magstay dun kahti sandali, lalo na sa Washington, nandun kase ung ibang kamaganak namin. Pero tulad nila hindi ko rin ninais na dun manirahan habang buhay. Iba parin talga dito sa pilipinas eh. Kaya kahit pa sabihin nila na nakikiuso lang eh ok lang un, may kanya kanya tayong dahilan kung bakit natin binibili o tinatangkilik kung ano man ang nauso, better late than never ika nga.
Sabihin man ng ibang tao na nakikiuso ka lang ikaw parin sa sarili mo ang may alam ng totoong dahilan at hindi mo na kailangan magpaliwanag pa sa iba.

Past-Present-Future

Past.
Yan ung bagay na iniwan ko na, mga nakalipas. Un ang alam ko. Pero bakit kase bumabalik-balik pa. Bakit ba hindi pwedeng magkaamnisya pagkatapos ng isang panget na pangyayari para naman masabi nating talagang nakaraan na siya at hindi na mababalikan pa. Bakit ung alam ko nilagpasan at iniwanan ko na eh parang nakikita ko nanaman sa kabilang kanto. Nanunubok, nakatingin parang may gustong sabihin. Pareho lang ba talaga un ng iniwan ko o namamalikmata lang ba ko?
Pero bakit hindi ko mapagkaila ang sabi ng utak ko na, pareho lang. May mga bagay na kahit itangi mo pa, alam mo parin sa sarili mo na pareho lang un, walang pagkakaiba, iisa.
Aaminin ko apektado ako, sino bang hindi? Naging bahagi yan ng buhay ko, hindi ko rin naman maiiwasang hindi tignan at usisain ulit. Hindi rin naman ako bato para hindi makaramadam ng kahit ano. Ang mahirap eh ang possibleng kakabit nito. Ung posibilidad na ibalik nito ung dating ako. Ayoko! Pero paano kung hindi ko maiwasan? Ano kaya ang pwede ko gawing paraan?

Present.
Kahit saan ako lumugar hindi na naging maayos ang kasalukuyan ko, lagi magulo. Laging komplikado.Gusto ko malaman ang bawat detalye na pwede ko malaman. Pero paano ko gagawin un, kung ang meron ako ngayon ay isang sulat na ilang ulit nang binura at pinatungan ng ibang tinta. Paano ko naman kase maiinitindihan kung hindi ko man lang mabasa kung ano gustong sabihin nito? May mensahe ba ito para sakin? O sinusubukan lang nito ang kanyang ankin kakayahan para malaman ang kahinaan ko?
Ginagawan ko ng paraan ang mga bagay na tining ko kaya ko lusutan, hanggat kaya ko susubukan ko parin para maliwanagan ako. Ayoko kaseng masabi ng iba na madali ako sumuko at lalong ayoko ng magmumukha ako tanga. Pero ang masalimuot, kadalasan kahit na solusyunan ko na ang isang bagay na gumugulo sakin, hindi ko mapapansin meron nanaman palang papalit para guluhin ang diwa ko, nakakawindang.
Kaya naisip ko ngayon hahayaan ko na lang muna, sasabay na lang ako sa agos. Tutal nagawa ko na ang dapat ko gawin, sapat na siguro un. Sana maisip din nito minsan, hindi masamang ipakatiwala sa iba ang nilalaman niya at siya mismo ang gumawa ng paraan para ipaalam ang dapat malaman. Hindi naman one way ang EDSA noh, hindi pwedeng puro pasulong ang takbo ng bawat sasakyan sa kalsada, lalong magkakatraffic, minsan kailangan mo din magmaniubra kung uuwi ka na para magpahinga.
Isa lang naman iniiwasan ko kung saka sakaling bitawan ko na talaga ang manibela. Ito ay ang magkaroon ng panghihinayang sa desisyong gagawin ko, pero tingin ko naman, wala. Sana nga.

Future.
Kahit na hindi ako ok ngayon, hindi parin ako nawawalan ng pagasa na maging bongga ang hinaharap ko. Hindi naman masama mangarap at umasa, lalo na kung meron
kahit katiting na liwanag kang nakikita. May pagkakataon na nasisilip mo na ito, pero hindi ka pa pamilyar, kaya may pagkakataon na nagdadawalang isip ka. Pero minsan hindi mo maiwasan hindi bigyan ng kahit onting pansin, ang kung ano man ang meron dun. Ngunit madalas dahil naoukupahan ng ngayon ang magulong utak mo, hindi mo magawang pagkaabalahan isipin kung ano ang mga ito, kung ano ibig sabhin nun, bakit nandun ung mga bagay na un. Ni hindi mo mabigyan pansin ang mga nasa harap mong naghihintay mapansin at mabalingan mo ng atensyon. May dahilan kung bakit nasa harapan mo lang sila kahit hindi mo pa mapansinin agad. Pero nasasayo nga lang kung paano mo sasalubungin at tatangapin.
Maayos naman siguro ang hinaharap ko, un eh kung sinisimulan at gagawin ko ang mga plano. Pero ano nga ba magiging resulta ng plano pagsinimulan mo na gawin? Talagang para sa hinaharap mo ba un na naghihintay lang kung kelan ka magkakaoras at panahon na subukang pagtuunan ito ng pansin? O baka ang resulta eh ang malaman mo kung ano ang hindi mo pa nagagawa para sa kasalukuyan mo? Posible din pagnagawa mo na ung plano, ibukas nito ang isip mo para malaman kung gaano pa kahalaga ang nakaraan binitawan mo para sayo.

Nak ng tokwa may past present at future pa ko nalalaman eh kalokohan at kadramahan lang naman ito.

Thoughts - I want out!

Darn I'm stuck in the middle, I hate what I'm feeling. Eto nanaman ba ko? Ang bigat ng pakiramdam ko. Nakailang yosi ako kagabi pero I stopped, may kumirot sa left chest ko. Oh Lord wag naman sana sabayan pa ng health ko. I threw my cigarettes, darn sayang. Ang dami ko iniisip, bakit ba hindi na ko naging ok sa loob ng isang linggo. ONe good thing would happen then ang bilis bumalik ng karma.
I tried dealing with it today but I never receive anything back, fine hayaan ko lang baka ganon nga talaga. Sabi nga kung ikaw ung may kulang do your part then eventually maayos din. Peste, ilan taon ko na ba ginagawa ung part ko, lagi na lang ba ganto? I tried prioritizing my self lately pero bakit iba dating sa iba, it seems I don't care daw. Letche anu pa ba gusto niya?
Tapos akala ko ok na nitong umaga, hindi pala, its the same fcuking cycle. Ganon siya pag meron something, hindi naman pwedeng laging ako. Paano naman ako? I'm in this black hole for ages, I have my chance to leave before but I did't. I know how to move out but I can't, is it too late?
Hindi pwedeng laging ako, hindi ka pwedeng umasa ka saking for the rest of your life, may sarili rin ako buhay. If you can't help your self why would you expect me to help you. Hindi porke tumatangi ako ngayon eh wala ko pakialam, marami rin ako problema, wag kase puro sarili mo inintindi mo. Puro ko yabang, hangin, wala ka naman sinabi. Ang dami mo pinagmamaliki pero kanino ka ba umaasa, sabihin mo nga?
Tapos emotional black mail gagawin mo, sasabihin mo na hindi ka pa over. Anu naman magagawa ko dun? Ikaw yan, sarili mo yan, kahit anung sabihin ko dito na positive things kung ayaw mo tanggapin at magmove on wala mangyayari. Then you'll tell me that you're not asking for my help, pero paulit ulit mo sinasabi sakin yan. Anu ba gusto mo palabasin?! You just needed someone who will listen? Please, kilala kita, hindi mo kailangan un, ang kailangan mo tulog at awa ng ibang tao para hindi ka na kumilos para sa mga gusto mo mangyari. Pathetic, kelan mo ba marerealize un?
Sobrang matagal na ko pagod sa ganito, hindi ko lang alam kung paano sasabihin sayo. Sana marealize mo na kailangan mo muna ayusin ang sarili mo bago ka magreklamo, bago mo isisi ang mga bagay sa ibang tao. Wag mo iasa sa ibang tao ang pwede mo naman gawin.
Hindi ko na kasalanan kung isang araw hindi na ko tablan sa mga sinsabi mo, hindi ko na maintindihan ang pinapaintindi mo sakin, hindi na ko maniwala sa mga sinsabi mo, hindi ko na kakayanin na magtagal sa tabi mo kase natatakot ako mahawa sayo.

Kaloquotes

Got this idea from coy, he used quotes as his user status in his IM, stating that they are statements of those ordinary people we meet everyday, who we never thoguht could leave as this kind of impression. I started from one quote then I can no longer stop it hahahaha.. here's his and some of mine. And I'll update this kalokohan often hahahha..

Coy
"You don't just stare and gaze at your accomplishment, you move on to the next opportunity" -ELJ Window Washer

"So you think you have good breeding, eh? To me you're just another chicken in the oven" -Simply Delicious Master Chef

"No matter how well you did it, you will still leave stains in the bowl" -ELJ Janitor

Chinkay
“You can't blame somebody else for your mistakes but yourself.” –Encoder

"This blood in my hand won’t tell how strong and brave I am." –Butcher

"The pain of truth is nothing compared to the agony of deceit." –Fortune-teller

“I’m a stranger, who will leave you with something to ponder.” -Postman

Mashed Potato ala Chinkay

I love to cook. Wala lang panahon at space ang kusina namin para sa 4 na cook(my lola, my mom, my dad and me), and kadalasan inaako ng lola ko at mama ko ang pagluluto kahit specialty ko pa ung lulutuin.
May kanya kanya specialty ang mga relatives ko, bawat tita ko meron sila fave iluto. My lola run karendiria before when we're all staying under one roof. I'm used to waking up early watching her cook while I play with those utensils or her ingredients.
Ngayon hindi ko pwede agawan ng gawin ang lola at nanay ko sa kusina paglulutuin ang mga traditional home cook dishes, kahit pa sabihin ng lolo ko na mas masarap ung luto ko hehehe. So I would just cook what they don't both dare to cook.
I love potato. Fried, boiled, grilled, baked what ever. So when KFC made the special edition of mashed potato I drooled over it. Kaso mahal so I tried creating my own. Heres my recipe.

Mashed Potato ala Chinkay

First: Make the gravy.

Ingredients:
1/8 cup of flour
1/8 cup of butter
2 1/2 cups of chicken broth
1/4 cup of milk
2tbsp of soy sauce
pepper
1 can Campbell's condensed cream of chicken

Make a roux, it consist of 1 part of flour and 1 part of butter, cook the flour until brown. Then add the rest of the ingredients, bring to a boil until the sauce thickens. Set a side.

Second: Make the Mashed Potato

Ingredients:
3 big potatoes
1/2 cup of milk
2 tbsp butter
salt to taste

Clean and peel the potatoes. Boil then until tender or enough to mashed them. After cooking the potatoes, in a bowl add milk butter and salt and mashed them until smooth and creamy you can add water or milk if needed.
You can also season you potatoes while boiling then but I prefer to season it while mashing. You could also use a food processor or just buy a ready mix in the grocery store. (its okay to cheat)Then set a side.

Third: Make the Cubed Chicken Fillet

Ingredients:
4 chicken breast fillet
salt and pepper
1 cup cornstarch
1 egg
1 cup bread crumbs
Cooking oil for deep frying

1. Season the chicken with salt and pepper.
2. Prepare the cornstarch, egg and bread crumbs in separate bowls.
3. Heat the oil, while making the chicken fillet.
4. Cover the chicken with cornstarch then dipped in the egg and roll it on the bread crumbs.
5. Deep fry it until golden brown. Then cut into cubes. Set a side

Finally: Mashed Potato ala Chinkay

Needed:

Serving bowl
Pre-cooked Gravy
Pre-cooked Mashed Potato
Pre-cooked Cubed Chicken Fillet
Corn Kernels
Cheese

Put 1 or 2 cups of mashed potato in a serving bowl, add 2 spoonful of corn kernels and chicken fillet. Top with cheese and generous amount of gravy and then serve.

Thoughts - Reminder

One thing I've learned today. Never assume and conclude anything instantly.
There are things that could lead you to something or somewhere you might think that it’s about you or concerns you, but not.
Learn to ask, speak and confront nicely without leading to an argument. Never let the day or night last without closure to what ever is bothering you, especially when you’re uncertain about it.

Another, I'm so over in making things easier for some people. Kelan ba nila marerealize na, sana naman sila mismo ung gumawa ng way. Hindi naman pwedeng laging ako. Kung meron ka gusto sabihin, linawin at patunayan. Ikaw gumawa ng paraan. Nakakaloko na kase eh. Hindi araw araw eh birthday mo. Pagnapalagpas mo ang onetime hindi mo alam kung meron pa susunod o wala. Sana narerealize un nang ibang tao.

Thoughts - Hmmmm...

When you feel something isn't normal you try to analyze it. Hindi kase normal ung nagyari, one minute I thought it was ok, after a minute nawala na lang parang bula, hindi mahagilap at hindi matanungan ng eksplinasyon. Ang sakin lang sana sinabi kung ano at bakit? Nakakainis na nakakatawa.
May nabubuong teyorya sa utak ko pero baka mali naman ako, pero paano kung tama naman pala. Nakita at tinanong ko na un dati pa pero wala naman daw. Oh well, buhay nila un, hindi ako pwedeng makialam, labas na ko dun.

I know when to stay away and to back off. It's done, over, goodbye.


Note: kahit papano may nagyari naman maganda sa umaga ko. hehehe..

Dahilan

Ano nga ba ang meron sa alak? Nakakamangha kasi ang nagagawang milagro nito sa mga taong natutukso dito? Kung tutuusin, mapait at mapakla ang lasa pero kada abot ng tagay sayo hindi mo mapigilan abutin at tunggain ang baso. Sakit ng ulo sa hangover naman, ang resulta pagkagising mo sa magdamagang huntahan habang lumalagok ng malamig na beer. Pero ano bang alindog meron ito na hindi matanggihan ng mga lasingero?

Marami na ko nasaksihan na mga tagpo na parang kinopya sa pelikula, madrama, maaksiyon at minsan nakakatawa. Ngutin nagyari sa totoong buhay, nakakawindang. Nang dahil sa alak, eto ang ilan.
Meron eksena noon sa tambayan, sinampal ng isang girlaloo ang isa pang girlaloo dahil sa inagawan, nilandi, ang syota niya. Nagwawala si girlaloo #1, sinigaw sigawan, dinuroduro at minura si girlaloo #2, inawat ni boylet, ayun nasampal si boylet ng bonggang bongga. Nabuko siya ng di oras nang dahil sa alak.
Ung huling labas namin may nakita naman kami, si ate sumusuka habang umaandar ung sasakyan nila, nasa passenger seat siya, bukas ung pintuhan umaandar ng madahan ang sasakyan, nakakaloka, ayun kiber sa kahihiyan, nang dahil sa alak.
Sa hindi ko mawaring dahilan takaw gulo rin ang mga nagiinom, may nagkakapikunan na nauuwi sa sampalan, suntukan, bugbugan, tadyakan, saksakan at barilan. Riot, dusko madugo ito, nakaabot sa presinto, nang dahil sa alak.
Ngunit subalit datapwat marahil, hindi naman puro masama o pangit ang mga pangyayari ang dulot ng alak, may positive parin. Marami nang nagkabati at nagkaayos na magkakaibigan. Nagkakausap ang matagal nang hindi nagkikitang magbabarkada sa isang group text lang ng "tara inom tayo sa biyernes". Napapangiti ang mga taong depress at may problema sa buhay pag sumipa na ang pulang kabayo. Lahat yan napatunayan kong totoo at nagyayari sa totoong buhay hindi sa tv lang. Kakaiba nga talaga ang epekto ng alak sa tao.

Sabi nila kausapin mo ang taong lasing o nakainom at panigurado lalabas ang totoo. Painumin mo ng alak ung tatahitahimik na tao at makikita mo kung gaano talaga siya katarantado, kasama si San Miguel. Babangka ang dating kiming babae sa isang sulok pagnakashot na at sinaniban na ni Sta. Tequila.
Pero may bahagi paring napapaisip ako. Dito - "sabi nila kadalasan pag lasing, dun raw nakakapagsabi ng totoo ang isang tao, lumalabas ang mga sikreto at mga sama ng loob. Dito napapawi ang sakit nanararamdaman at nakakapagdulot kahit panandaliang kaligayahan."
Sangayon ako dito, totoo naman kase. Pagnakainom ka at marami ka kausap na barkada nakakalimutan mo ang mga gumugulo sa utak mo, mga problema at ung mga kirot na nararamdaman mo. Parang anesthesia ang alak, mapapamanhid nito ang pakiramdam mo, makakalimutan ang hapdi ng paghihirap ng loob mo, pero paglumaon at wala na ung tama ng espiritu na sumapi sayo, balik ka ulit sa dati. Hindi kase ito ang lumas pero nakakatulong parin kahit papaano, kahit sandali.
Nagagawa rin nitong ilabas lahat ng nasasaloob mo, sabi nila nakakalakas daw kase ng loob, pagnakainom ka na. Ung mga bagay na hindi mo nasasabi sa iba at kinikimkim mo lang ng pagkatagal tagal eh nasasabi mo na lang ng biglaan. Nawawala ang hesitasyon, pagaalinlangan at inhibisyon. Yung tipong kahit na yung pinakatorpeng lalaki, pagnasapian ng espiritu ni Giner, kulang na lang eh alukin ng kasal ang kanyang sinisinta. Yung mga babaeng pakipot pa, ayaw gumawa ng move sa para mapansin ng lalaking gusto nila, pagbinuyo na ni Margarita, bibigay din.

Meron naman nagsabi na paglasing ka eh hindi mo alam kung ano ang ginagawa o sinasabi mo. Hmmm.. Dyan ako hindi masyadong kumbinsido. Ang alam ko kasi, alam parin ng tao ang ginagawa o sinasabi niya kahit lasing na, ang kaso lang, kadalasan hindi mo na mapigilan ang bawat galaw mo at ang kadaldalan mo, kaya ginagawa na lamang iyan dahilan.
Kaya napaisip ulit ako, hindi kaya iyan din ang posibleng dahilan kung bakit lumalakas ang loob ng isang tao, hindi dahil sa epekto ng alak, kundi ang kakabit nitong, maari mong gawing dahilan sa kung ano mang pwede mo gawin o sabihin? Nang dahil sa alak.

Thoughts - Done

Now I know the reason why my brother keep on asking me to double check on our younger brothers grades online. We just receive his official grades and darn you would'nt wan't to look at it. Para kong naumay sa sardinas puro iyon ang nakita ko. Nakakayamot, hindi na talaga ko papayag na ituloy niya pa pagaaral niya, tama na. Ilan beses na siya pinagbigyan. Lahat ng gusto niya sa nasunod pati luho lahat. Samantang kame ni Jonjon eh lahat ng pwede gawin makamenos lang sila Papa papatusin namin. I finish my accounting course in PUP, ang pangmasa universtiy satin. I'll be honest hindi dyan ang first choice kong school pero ok lang proud parin ako. Ung kapatid ko sumunod sakin sa CCP naman siya nagtapos. Alam ko na hindi rin un ang preffered niya na skwelahan, pero alam ko dahilan kung bakit minabuti niya na diyan na lang. Pero yang magaling namin bunso :D. Pinilit ng nanay ko kumbinsihin ang tatay ko para pumayag dahil sa FEU daw niya gusto pumasok. Malinaw usapan namin magkakapatid :D pagmay bagsak siya kame mismo ni Jonjon ang magsasabi na patigilin na lang siya sa pagaaral. Kaya ngayon :D pagdating ni Jonjon bukas hanggang this semester na lang ang bunso namin sa Recto. Pasensiyahan na lang lil broe, puro ka porma eh wala ka naman sinabi :D. Puro ka salita wala naman ibig sabihin. Kami pa ng kuya mo lolokohin mo :D. Sige ngayon tignan natin. Kung ako tatanungin, tapos ka na college days mo. Kung gusto mo ituloy ikaw na lang ang mismong gumawa ng paraan. Ang dami nalustay na pera sayo. Kung susumahin ko lahat un. Ang laking negosyo sana naipundar nun :D. Pasensya na lang tayo.

Usapan

Sabi ng tatay ko lahat ng bagay nadadaan sa mabuting usapan, pero sabi ko mas madali ata ung maboteng usapan, masaya pa! Marami ka malalalaman, maririnig at matututunan. Hahaha! Masarap makinig sa usapan sa isang lamesang puno ng pagkain at iba't ibang inumin, lalo na ung mga nakakalasing.
Nandyan na ung payabangan, "Yan si Myrna kaunting bola na lang mapapasagot ko rin yan. Anu pa ba hahanapin niya sakin, magandang lalaki na ako may matino pang trabaho". Kamukatmukat mo hanggang ngayon wala parin siya syota.
Pagalingan, "Oy, pare wag mo na pagawa ung radyo ninyo sa electrician dalin mo na lang sa bahay bukas, kaya ko ayusin yan hik!" Pagdaan mo naman sa bahay nila kinabukasan makikita mong nakakalat ung mga piyesa ng radyo sa sala idamay mo pa ung elesi ng electric fan sa sahig na pinaglalaruan ng bunsong anak niya.
Payamanan "Mga pare, anu bang magandang sasakyan ngayon, nakakuha kase ko ng bonus sa opisina, ibibili ko ng bago kotse papalitan ko na ung luma ko." Sagot ng kainuman "Pare anu ba ung luma kotse mo? Sandali may kotse ka ba?"
At ang walang sawang kumbinsihan na hindi pa lasing, "Di pa ko lasheng, tara inom pa tayo, tagay hik!" sabay lakad ng pagewang-gewang dahil maiihi o masuka. At pagkatapos maririnig mo na lang na naghihilik sa upuan sa isang sulok.
Minsan pa mauuwi yan ang huntahan sa pagtatalo, sa away at gulo, nagkakasakitan pa kung minsan. Pero pagnag-abot ka na ng tagay eh ayos na ulit, bati bati na, tuloy ang inuman at kwentuhan. Parang walang nasakatan, walang pagtatalo, walang nagyaring gulo.

Hindi maiiwasan ang hindi pagkakasundo kahit pa mababaw lang ito, hindi maaalis na magkasalungat ng bawat isa, sa mga panananaw, gawi at opinyon. May kanya kanya tayong ugali, walang dalawang tao ang magkapareho. Bawat isa sa atin, iba.
Yan ang madalas na dahilan kung bakit may nagkakainitan ng ulo. Madalas hindi nagkakatugma ang sa nais ang dalawang tao sa isang bagay. At dahil ni isa sa kanila ay ayaw magpatalo at ni ayaw pakingan ang bawat isang, mas lalong walang mangyayari, lalaki lang at hindi matatapos ang pagtatalo.
Kahit mahirap, minsan mas mabuti ang manahimik muna at makinig kesa sa salubungin ang init ng ulo. Hindi ba mas malalala ang resulta pagnagkabangaan ang dalawang humaharurot na sasakyan? Kadalasan walang nakakaligtas. Pero mahirap din naman magpigil ng galit kase pagnapuno yan kung hindi aapaw, siguradong sasabog. Ang gulo diba? Pero tingin ko, dapat lang natin matutunan ang makinig at magisip muna bago magsalita. Ang kontrolin ang galit at emosyon. Ang maghinayhinay sa bawat salitang binibitawan. At magpaubaya paminsan minsan.
Ang tanging magagawa natin para magkaintindihan ay ang pahalagahan ang bawat isa. Kahit sino pa siya, kahit gaano pa kasama ang isang tao, kahit hindi mo siya gusto hindi masamang makinig kahit sandali. Malay mo, meron kang mapulot na magbibigay daan para sa ikabubuti mo. Mabuti man un o masama, makakatulong o hindi, may ibig sabihin parin un, may laman, nasa iyo na lang kung paano mo tatangapin.
O sya tagay na!

Thoughts - Bad Night

The bad thing about me is that, when I'm not in the good mood, I won't really care who/how I speak. Last night was really awful, I admit, I feel bad after. My lolo woke me up, dahil papasok ako sa office. He then told me na dumating ung package kaso wala nagreceive kaya madedelay nanaman. Super delay na kase un, kahit tita ko na nagpadala kinukulit na ko. I was at home that time pero tulog ako malas pa ung room ko nasa bandang likod at hindi ko talaga maririnig if meron tumatawag. Or possible na sobrang pagod ako dahil malamang tumatahol ung 2 dogs ko dahil may tumatawag na ibang tao, pero hindi parin ako nagising.
My lolo was pissed so am I. We're waiting for that package for ages. Nung dumating mom ko at lola galing sa daily stroll nila dun lang nila nalaman, those packages were address to my mom. Then naririnig ko mga usapan nila habang naliligo ako, actually inask ako ng mom ko na tawagan ung shipping company, that morning pero nakalimutan ko, sabi niya na kung tinawagan ko yun at sinabing idedelivery that day edi sana hindi na daw sila umalis para magbingo. Nainis ako hindi ko alam kung bakit siguro dala narin na tinatamad na ko magtrabaho, ginising pa ko ng maaga at sinisisi pa ko ng nanay ko ng hindi naman ako ang direktang may kasalanan.
Nung kinausap ako ng mom ko I snap at her, pabalang sagot ko, napilosopo ko pa siya after nun hindi na kami nagkibuan. Nung una akala ko intense lang kame kaya ganon. I felt bad pagdating ko sa office pero sabi ko baka nung gabi lang un, dahil nagalit din lolo ko sa mom ko. Pero pagdating ko sa bahay kaninang umaga, hindi ung usual na nanay ko sumalubong sakin. Hindi niya ko kinikibo, lumabas siya ng kwarto pagdating ko pero pumasok din agad. Sabi ko I hurted my mom last night kaya siguro ganon. Hindi ako sanay na hindi madaldal mom ko early in the morning asking how am I. Wala ung makulit na nagtatanong anu ang nagyari sa buong gabi ko. Nasad talaga ko hindi ko naman sinasadya. Hindi ko alam paano magsorry sa kanya kanina, hanggang sa nanood kame ng Lifestyle Network at naalala ko ung request niya na pizza sakin. I just simply ask her kung gusto niya magorder kame. Sabi niya bahala ako, after that kinausap na ulit niya ko, nagkwentuhan ulit, nagsorry ako. I never realize how my words wounded my mom, hindi ko alam na ganon, hindi ko naman sinasadya. Sabi niya she knows kung gaano ko kasungit at kataray pero hindi niya maimagine that I would snap at her. Hindi ko rin akalain na masasabi ko un. Kaya sorry ako ng sorry sa mom ko.
I ended up buying her a suhol hahaha.. Pero ok na kame ngayon, I promise na hindi ko na uulitin un sa kanya ayoko ko makikita nagiisip, nalulungkot lalo na umiiyak mom ko, that would kill me. As much as possible ayoko makikita masaktan mom ko, nagawa ko na magsinungaling sa kanya wag lang siya makitang malungkot. Alam ng kapatid ko un, kaming dalawa ang nagtago nun. We never talked about it at home.
Bottom line ayoko may nalulungkot sa member ng family ko, ok lang na ako ang masaktan, dahil kahit anong mangyari hindi ko pinapakita sa kanila na malungkot ako or umiiyak. My mom and dad thinks I'm tough so I have to show them that I'm tough. Kahit minsan mahirap.
I would do anything just to see my mom and dad happy, kahit ano pa un.
Pero hindi ko inakala na masasaktan ko parin pala sila, ng hindi ko sinasadya.

Thoughts - Part

There are things that you cannot control. Oras, panahon at paniniwala ng ibang tao. Minsan mas makakabuti talaga ung manahimik na lang at wag na isipin ang pwedeng iniisip ng iba. Mas marami ka dapat asikasuhin sa buhay mo kesa ubusin ang oras sa pagiisip ng kung ano iniisip ng iba tungkol sayo. Hindi mo kontrolado ang bawat galaw ng ibang tao pero ang sayo ikaw lang ang pwedeng magdesisyon noon. Marami bagay ang hindi mo maiintindihan sa iba, di tulad sa pagkakakilala mo sa sarili mo.
Minsan kailangan mo na lang gawin ang parte mo ng walang hinihintay na kasagutan o kapalit, mas mahirap umasa sa wala.
Minsan maganda intension mo para sa iba pero minamasama naman un ng karamihan, wala ka naman magagawa dun. Minsan gusto mo lang linawin sa iba ang isang bagay pero nakakasakit ka pala, hindi mo naman hawak un, hindi naman un ang intensyon mo eh. Minsan halos lahat na ng paraan nagawa mo pero wala parin pala, anu na gagawin mo? Ipipilit mo ba ang ayaw? Minsan mas madaling iasa nalang sa "bahala" ang lahat. Sa paraan na un hindi ko na kailangan pangmayamot kakaisip kung bakit, paano, saan, kelan at ano.. Tutal nagawa mo na ang dapat diba?
Hindi naman masama isipin mo ang sarili mo, wala naman ibang tatangap, magmamahal, at makakauwa sa sarili mo kundi ikaw rin. Siguro naman panahon na para ikaw naman ang magbigay daan para magawa naman ng iba ung parte nila.

Pektures

Wala lang naisipan ko lang magupload ng picture ko..
naloka lang ako kase ang galing ko na pala umangulo mukha akong payat chet hahaha..

mukha talga ang payat ko dyan harharhar

hindi po ako tulog nakainom lang hahahah

yan emote naman.. bago makatulugan ang pagtetek hahaha..

nasa mental constitution po ako.. kalalabas ko lang hahaha

oh kitam ang taba ko super.. huhuhu..

ang taba ko sobra.. dadating na sa 25 ung pinsan ko kasal na nila sa september.. kailangan ko na pumayat kase abay ako dun.. anu gagawin ko :weep:

Araw-araw

I badly need a life! Yan madalas ko sabihin sa araw araw. Hindi naman literal pero kung iisipin ko napakaboring at walng katuturan ng buhay ko (un ang palagay ko). Bakit ko nasabi yan? Ganto ang routine ko sa normal kong araw. Gigising ng 7pm ng gabi -ay hindi ko nasabi panggabi po akong tao, bampira kung baga ganto na ko sa loob ng mahigit tatlong taon- diretso sa kabilang pintuan para maligo, aabutin ng mahigit kumulang na 45minutes para matapos may kasamapang sigaw yan ng nanay ko na "Hoy Chinkay ang tagal mo nanaman dyan baka malate ka!". Paglabas diretso sa kwarto ko para mag ayos at magbihis kulang kulang 45minutes ulit hehehe! Kaya 30 minutes na lang ang matitira para bumyahe papasok sa opisina. Pagsakay ko ng jeep wala ko ibang nakikita kundi ang bag ko at ang sapatos ko kung nakayuko ako, pupungaspungas pa dahil inaantok pa ko bitin naman talaga ang 4 na oras na tulog diba? Yan ang dahilan kung bakit napagkakamalan ako mataray, suplada at masungit. Kahit kase meron ako kakilala na nakasabay ko sa jeep, hindi ko napapansin, hindi ko naman sinasadya ang ganon, hindi ko lang din kase ugali ang suyurin ng tingin ang bawat taong nakapaligid sakin. Ayoko kase nang may tumitingin sakin nakakailang kaya ganon ako sa ibang tao, umaasa na ganon din sila. Pero hindi naman ako ung tipong walang pakialam sa mundo, tinignan ko rin naman kung meron ako dapat ikabahala, maingat rin naman ako. Ayan sa tagal at bagal ni manong driver 15 minutes na lang natitira sakin. Ganto ang tumatakbo sa utak ko araw araw. Hehehe, pagbaba ko, isa pa sakayan para makarating sa opisina, sasabihin ko, pagmay 3 FX na ang dumaan at hindi dun ang ruta ko ibig sabihin magtataxi na ko gagastos nanaman ako para lang hindi ma late. Isipin mo kung nagmamadali ako at magtataxi uubos ako ng 110pesos na pamasahe papunta palang ng opisina, pero kung hindi naman eh 30pesos lang sayang ang 80 pesos ang dami na narating ng pera na un. pero no choice dahil late ako nagising o dahil tinatamad ako gumalaw kaya ang bagal ko kumilos tsk tsk. Pagdating sa opisina, log in, bubukasn ang PC at maghihintay ng ilang pangminuto para lang macheck ang mga email na kailangan ko sa araw araw. Chika dito chika don tapos trabaho na. lilipag ang walong oras nanasa harap ako ng monitor, siyempre hindi kasama dun ung break ko, walang kamatayang tangap ng email, basa, reply, send, tangap ng tawag, tangap ng email, basa, reply, send, tangap ng tawag, tangap ng email, basa, reply, send, tangap ng tawag, tuloy tuloy yan hanggang magalasais ng umaga yes! Uwian na ang tagal ko hinintay yan hahaha! Pagdating sa bahay, bukas ng tv check kung gossip girls na or america's next top model pag hindi pasok sa kabilang bahay at lakad dito lakad dun mga isang oras ako ganon. Pagkatapos manood ng tv Lifestyle chanel, mapapasin ko pasado alas nuebe na. Bubuksan ko PC ko at magcheck ulit ng walang kamatayang email, tatawagan tita ko para ayusin ang dapat ayusin, kakausapin lolo at tatay ko para magawa ang dapat gawin, balik sa monitor, matatanim naman, kakausapin nanay at lola ko tatanugning kung kelan kame pwede magshopping yeah! labdat! Magiisip, masusulat, mageemail, hindi ko na mamamalayan alasdos na nag tanghali ang bilis naman ng oras. Tapos kahit meron pa ko kailangan gawin papatayin ko na ang PC ko papasok sa kwarto at aayusin ang kama ko, hahanapin ang libriong hindi ko pa natatapos sa divider ko at hihiga habang nagbabasa. Hindi ko nanaman mamamalayan ang oras alas tres na pala (minsan alasquatro pa yan) tska ko palang ibaba ang libro at susubukan matulog, tapos nanaman ang araw ko. Ganon nanaman ulit mamaya paggising. Napapagod na ko, nakakasawa na rin, gusto ko naman ng bago. Bago trabaho siguro, bago pagkakaabalahan, bagong routine sa araw araw. San ko kaya pwede isingit ang lablyp, hmmm... wag nalang wala naman ako nun eh hahaha! Dadating din malamang un ng kusa, sa ngayon kailangan ko ng mga bago sa buhay ko para ganahan naman ulit ako gumising at sumulan ang araw ko.

Pagbabago

Kabibili ko lang ng sim card nung isang araw, sencondary line kumbaga. Ewan ko ba kung paano ako napilit bumili ng simple sim card, eh forever posible user ako. Well, ayun binili ko rin, unfortunately wala ko ibang phone na gagamitin chet, bakit ngayon ko lang naisip after ko mabili ung sim. Ung isang phone ko kinuha ng kapatid ko, paano nasira ung telephono niya nung isang araw, sus ung sirang celphone ang naiwan at nakalock sa posible line un. Susko anu ba yan, sabi na nga ba eh kailangan ko pa daw talaga bumili ng bago phone, naiisip ko na un nung isang araw, habang naguusap kame nga mga kaopisina ko. We're joking about Jason buying a new phone in Commonwelt Avenue, the said place was raid due because the dealers there were selling snatched and stolen phones, but if you'll be checking the place today after the said police operation, business is still on going haha. Sabi ko gusto ko ung P1i or ung bagong SE C905 gusto ko ung phone na un, shoot! Basta bibili ako ng secondary phone ko kahit na 5110 pa ayan.

Anyway, so I got the sim used it in my primary phone and insert my globe sim in the other busted phone mygulay. How can I send text messages using this, shoot again! Pero naaliw ako nung una, kahit hindi ako familiar sa smart (eversince nauso sakin ang celphone, simula pa nung highschool ako, na ginto ang presyo ng mga sim card-my first sim costed me 1,200 petot susko ginto!- globe user na ko) eh may katek ako agad, aliw. Pero nabadtrip ako pagdating sa bahay mahina nga pala signal nito sa loob ng kwarto ko, susme bakit nun ko lang naalala na may cellsite ang globe sa kabilang street namin kaya mahina talaga ang signal ng smart dito. Ayun wala ko nareceive na text or call pagdating ko sa bahay, anak ng tokwa, wala rin. Kaya sabi hindi ko na ulit gagamitin ang simcard na ito.

Hay, mahirap talaga palitan o baguhin ang nakasanayan na. Dapat alam ko na yan, dapat sanay na ko dahil mahigit isang linggo na ko hindi mapakali sa mga bagay na gumugulo sa utak ko, mga pagbabago. Mga bagay na hindi mo inaasahan tapos bigla-biglang mangyayari, meron naman alam mo na posibleng mangyari pero hindi mo akalain ngayon na un, nagyayari na. O mga bagay na iniisip mo mangyayari pero walang posibilidad matupad pero eto na at kaharap mo na. Ang gulo diba? Ang hirap..
Mahirap din pala ipilit ang hindi pwede, ung hindi akma, na kahit gaano kalakas ang tulak mo hindi gagalaw at mauubos lang ang lakas mo, mga bagay na hindi talaga ukol kaya kahit anong pilit mo, umiyak ka man ng dugo, wala ka parin mahihita..

Masyado na ko nagugulat at naguguluhan, napapagod na rin ako kakaisip kung bakit, ano, paano, saan at sino. Kaya siguro para mabawasan ang gera sa utak ko, sabayan ko na muna ung agos baka sakaling dalhin ako nito sa pampang, kesa pulikatin ako pagpinilit kong sagupain ang alon, kahit hindi rin naman talaga ako marunong lumangoy.
Ang mga bagay na gumugulo sakin ngayon ay biglaan, ni hindi ko alam pagkatapos naming magsaya sa bakasyon pinaghandaan namin eh iyakan naman pagkatapos, hindi ko alam kung tama ang gagawin at mga desisyon ko, gusto ko nga paginisip pa mabuti kaso, unti-unti narin akong napapagod, nahihirapan. Masakit nasa ulo, baka pagnagpatuloy ang ganito tuluyan pang lumala ung sakit ko sa utak hindi pa naman ako normal.

I tried different alternatives but nothing seems to work. I tried reaching out but it keeps on running away from me. I tried saving it but I just prolonged the agony but it died eventually. So I guess, I just have to let it go, I think, its time to loosen the grip on my wheel and just wait and see where it would/could bring me. I'll just make sure that I'm ready no matter what..
I'll just keep my fingers crossed and hope that tomorrow will be better than today..

5 o'clock in the morning, got a text message from myonly, she's calling my smart number, cannot be reached daw, eh paano magriring tinggal ko nga ung sim, ay sus palitan nanaman ng sim card..

-written April 09, 2009

Kaldero

Bawat kaldero may nakalaan na takip.
Parang kapalaran, tingin ko bawat isa sa atin may nakalaan na isang taong makakasama natin sa panghabang panahon. Pero hawak mo ito, ikaw ang makakaalam, kung anung tamang takip ang para sa iyo at kung kailan ka tatakpan.

Marunong ka ba magluto?

Hindi lahat marunong at masarap magluto, ang iba gumagamit ng recipe book para malaman natin kung ano ang kailangan sa isang putahe at kung paano ito lutuin. O kaya nama'y magtatanong sa iba para malaman kung paano. Pero may pagkakataon na nagkakamali parin tayo, hindi masarap ang kalalabasan, kulang sa timpla at kung mamalasin ka pa masusunog mo niluluto mo.
Pero hindi tayo matututo kung hindi tayo magkakamali, hindi rin tayo masasanay kung hindi natin susubukan. Minsan nga, dumadating tayo sa point na pinaghihinaan na tayo ng loob, at tumitigil tayo. Siguro na-disappoint na tayo sa nagawa natin, napagod malamang. Sa pagtigil na un tingin ko magmumuni-muni ka. Magiisip ng bagong strategy kung paano natin mapapasarap ang niluluto natin. Pero trial and error parin yan, pwede magwork ung plano pwede rin hindi. Ang kailangan lang ay ipagpatuloy at subukan parin. Isa lang ang tip diyan, sundin mo kung ano ang sinasabi ng panuto. wag ka magmarunong kung wala ka naman alam.

Ganto kasi, meron mga putahe na kapag lulutuin, minsan hindi pwede takpan kase kailangan mag-evaporate ng water para matira ung sauce at maging malasa ung pagkain na niluluto mo. Meron din naman mga lutuin na dapat tinatakpan para ma-trap ang steam sa loob at mapadali ang pagluluto. Pero madalas din naman na tinatanggal tanggal ung takip ng niluluto mo para makita mo ung laman diba? Para makita mo kung tama na ang pagkakaluto ng sahog o kung kailangan pa dagdagan ng pamapalasa. Minsan kailangan mo pa tikman para malaman. Hanggat di pa luto ung pagkain hindi magiging permanente o pang matagalan ung takip na nilalagay mo. At tatakpan mo un depende kung tamang oras na. Pero kinalaunan, tatakpan mo rin ung kaldero kase luto na ung pagkain at para hindi malangawan o madumihan, diba? Kelan un mangyayari? Pagluto na ung pagkain, pagtingin mo masarap na ung niluto mo ung tipong wala ka nang idadagdag.. Unless sinigang ito at kailangan ng patis at sili na kasalo habang kumakain ka.


-written March 18, 2009